Thursday 26 May 2011

COL KU DHACYEY OO TUUGO KU CIDAMISAY (PART 8)


KU MEEL GAAR WAA MAXAY?
 Dawlada ku meel gaarka ah ee TFG da maxaa ka si ah, maxay tahay sabab ay qilaafaadkooda u xalin la’yihin.
Arrin lagu heshiin waayo haddaad aragto labo ayey mid tahay:
Waa tan hore e mid ayaa keenaya wax aan meesha ku jirin ama aan looga bahneeyn. ama wax meesha looga bahanyahay ayaan la keeneyn.

Waxaa muqata in madaxda dawlada ku meelgaarka ah iyo baarlamaanka ku meelgaarka ahi aysan fahmin shaqada loo soo igmaday markii la sameynayey iyo awoodoodu inta ay la egtahay.
Hayaqdaha dawlada TFG da waa ku meelgaar, waana dawlad dib u heshiisiin ee maha dawlad rasmi ah oo awood dawladeed leh, taasi mecnaheedu waxaa weye, dawlada iyo baarlamaanka waxa loo diray shaqo cayiman oo waqti cayiman leh.
Marka surta gal ma aha, awoodna uma laha in ay waqti kororsadaan, ha ahaadeen barlamaanka ama dawladaba.
Sharif Hassan awood uma laha in u gudiyo magacaabo sababta oo ah wixii loo diray ma aha in ay waqti kororsadaan loogumana talo gelin. Baarlamaanka 500 ah waxaa loo sameeyey in mushkilad lagu xaliyo si ay u diyaariyaan dastuur rasmi ah iyo doorashooyin, si dawlad rasmi ah loo gaaro.
Haddaba waa in ay fahmaan madaxda dawlada TFG du in ay awoodoodu xadidandahay oo aysan waxay rabaan sameyn kain. Shaqada loo igmaday waa dib u heshisiin ee shaqadooda ha qabsadaan.

Waxaa muuqata oo nasiib daro ah in ummada degen kunfurta Soomaaliya ay tahay ummad dhinac kasta ka goblanytay, aqligii bay ka goblantay, oo taladii bay ka goblantay oo garashadii bay ka goblantay, oo diintii bay ka goblantay, oo dareenkii bay ka goblantay oo hogaankii bay ka goblantay, oo xishoodkii bay ka goblantay, oo dhaqankii bay ka goblantay, oo aqoonti bay ka goblantay,waa ummad mid mid dhaama aan la arag. Maxa loo waayeyay mid maatadaan tabaaleysan ee saddexda sanno geedaha hoosttoda ku baaba’day ka naxa.
“RAG LA’AANI WAX KUMA YEESHEE, RAG XUMAA KU DISHA”

Ninba baadida kula daydaya daalna kaa badane,
Oo aan doonahayn inaad heshaa, daa’in abidka e
Adkuna idin moodaya duul wada socdo wax u dahsooneyne
ALLOW CULUMADA CILMIGII NOOGU SOO CELI, ALLOW DALKA NABADII NOOGU SOO CELI,
ALLOW UBADKA EDEBTII NOOGU SOO CELI, ALLOW DUMARKA XISHOODKII NOOGU SOO CELI,
ALLOW ODAYAASHA TALADDII NOOGU SOO CELI, ALLOW UMMADA AAMINAADDII NOOGU SOO CELI,
ALLOW CULUMADA DACADII NOOGU SOO CELI, ALLOW MADAX DAACADA DADKAN U SOO DIR.
Allow shacabkeena dhiigii iyo dhiranaantii iyo kartidiiba noogu soo celi


DOQONTU XARKIHII LAGU XIRXIRI LAHAA AYADAA XUSULADA KU SIDATA.
Waa socotaa …La soco qaybta asbuuca so socda: “col ku dhacyey oo tuugo ku cidamisay….
Soo booqo blogs ka: don’t forget to rate it

Wa billahi towfiiq
Waa Qalinkii Eng. Ahmedgurey W. Abtidon
Contact:           ahmed.abtidon@gmail.com

Wednesday 25 May 2011

JOKE OF THE WEEK/WITZ DER WOCHE


 Peinlich ............

Es war einmal ein Mann, der unheimlich gern gekochte Bohnen aß. Er liebte
sie, aber leider hatten sie immer so eine unangenehme und irgendwie „lebendige“ Wirkung bei ihm. Eines Tages lernte er ein Mädchen kennen und verliebte sich in sie. Als sie dann später heiraten wollten, dachte er sich: „Sie wird mich niemals heiraten, wenn ich nicht damit aufhöre.“ Also zog er einen Schlussstrich und gab die Liebe zu den Bohnen auf. Kurz nach der Hochzeit, auf dem Heimweg, ging sein Auto plötzlich kaputt und weil sie weit draußen auf dem Land wohnten, rief er seine Frau an und sagte, dass er später komme, weil er laufen müsste. Als er dann so lief, kam er an ein Café, aus dem der unwiderstehliche Geruch von heißen Bohnen strömte. Weil er ja nun noch einige Meter zu laufen hatte, dachte er sich, dass die Wirkung der Bohnen bis nach Hause nachgelassen haben dürfte. Also ging er in das Café, und bestellte sich drei extra große Portionen Bohnen. Auf dem Heimweg furzte er ununterbrochen. Als er dann schließlich daheim ankam, fühlte er sich ziemlich sicher. Seine Frau erwartet ihn schon und wirkte ziemlich aufgeregt. „Liebling, ich habe für dich die beste Überraschung zum Abendessen vorbereitet!“ und band ihm ein Tuch vor die Augen. Dann führte sie ihn zu seinem Stuhl und er musste versprechen, nicht zu spicken. Plötzlich spürte er, wie sich langsam und unaufhaltsam ein gigantischer Furz in seinem Darm bildete. Glücklicherweise klingelte genau in diesem Moment das Telefon und seine Frau bat ihn, doch noch einen Moment zu warten. Als sie gegangen war, nütze er die Gelegenheit. Er verlagerte sein Gewicht auf das linke Bein und ließ es krachen. Es war nicht nur laut, sondern roch auch wie verfaulte Eier. Er konnte kaum noch atmen. Er ertastete sich seine Serviette und fächerte sich damit Luft zu. Er hatte sich kaum erholt, als sich eine zweite Katastrophe anbahnte. Wieder hob er sein Bein und fffffffrrrrrrrrrrttttttttt! Es hörte sich an wie ein startender Dieselmotor und roch noch schlimmer. Um nicht zu ersticken, fuchtelte er wild mir dem Armen, in der Hoffnung, der Gestank würde sich verziehen. Als sich wieder alles etwas beruhigt hatte, spürte auch schon erneut ein Unheil heraufziehen. Diesmal hob er sein anderes Bein und ließ den heißen, feuchten Dampf ab. Dieser Furz hätte eine Orden verdient! Die Fenster wackelten, das Geschirr auf dem Tisch klapperte und eine Minute später waren alle Blumen tot. Das ging die nächsten 10 Minuten so weiter und immer wieder lauschte er, ob seine Frau noch am Telefon sprach. Als er dann hörte, wie der Hörer aufgelegt wurde (was auch gleichzeitig das Ende seiner Einsamkeit und Freiheit bedeutete), legte er fein säuberlich die Serviette auf den Tisch und legte seine Hände darauf. So zufrieden lächelnd, war ein Sinnbild für die Unschuld, als seine Frau zurückkam. Sie entschuldigte sich, dass es so lang gedauert hatte und wollte wissen, ob er auch ja nicht gespickt hatte. Nachdem er ihr versichert hatte, dass er nicht gespickt hatte, entfernte sie die Augenbinde und rief: „Überraschung“! Zu seinem Entsetzen musste er feststellen, dass am Tisch noch zwölf Gäste saßen, die ihn entgeistert anstarrten.

Got a real good joke (if it reads for the first time)

There once was a man who ate just love baked beans. He loved
them, but unfortunately they had always had an unpleasant and somewhat lively reaction on him. One day he met a girl and fell in love with her. When she wanted to marry later, he thought to himself: ". You will never marry me unless I stop" So he drew a line and gave up the love for the beans. Shortly after the wedding, on the way home, his car broke down and since they lived far out in the country, he called his wife and said that he would come later, because he would run. On his way was, he came to a cafe, from which flowed the irresistible aroma of baked beans. Because he did have to walk a few yards, he thought that the effect is likely to have weakened the beans to home. So he went into the cafe, and ordered three extra large helpings of beans. On the way home he farted. When he arrived home he felt reasonably safe. His wife expected him and seemed somewhat excited. "Honey, I have prepared for you the best surprise for dinner!" And tied him a handkerchief to her eyes. Then she led him to his chair and made him promise not to peek. Suddenly he felt was slowly and inexorably a gigantic fart in his gut. Fortunately, rang exactly at that moment the phone and his wife asked him, but still waiting for a moment. When she was gone, he seized the opportunity. He shifted his weight to one leg and let it rip. It was not only loud, but smelled like rotten eggs. He could hardly breathe. He felt for his napkin and fanned the air. He had scarcely recovered, when another urge came on. He raised his leg and fffffffrrrrrrrrrrttttttttt! It sounded like a diesel engine revving and smelled worse. In order not to suffocate, he waved wildly to me the poor, in the hope that the smell would dissipate. When everything had calmed down a bit, felt even come up again a disaster. This time he lifted his other leg and let off the hot, moist air. This fart deserves a medal! The windows shook, the dishes on the table rattled and a minute later all the dead flowers the next 10 minutes went on and on and he always listened, even if his wife on the phone said. When he heard how the phone was hung up (which also meant the end of his loneliness and freedom) he neatly laid his napkin on the table and put his hands on it. So happy, smiling, a symbol of innocence when his wife had returned. She apologized that it took so long and wanted to know if he had not even packed. After he had assured her that he had not peeked, she removed the blindfold and said, "Surprise!" To his horror, he realized that sitting at the table for twelve guests stared at him aghast.

Tuesday 24 May 2011

JOKE OF THE WEEK/WOCHE


Qolka waan fiiqayaa .....
 Nin reer Xamar ah ayaa wuxu arrimo shaqo u tegay magalada Hargeysa.
Ninkii wuxu ku degey Hotel, isagoo kireystay muddo laba bilood ah, lacagtana wa u sii hormariyey.
Maalintii dambe aya waxa albaabka soo garaacday gabar ka shaqeysa Hotelka, markii u ka furay ayey waxay ku tiri “qolka ayaan fiiqayaye isga soo bax”.
Ninkii reer xamarka ahaa ayaa asagoo yaaban ku yiri, “abaay shactaro miya taas? Asagoo ka wada ma ila kaftamee,  markaas ayey ugu jawaabtay, “weger war waxaad sheegeyso garan maaye qolka waan fiiqayaaye soo bannee”
.Ninkii reer Xamarka ahaa oo yaaban aya ku yiri, “fiiri Abaay, qolkaan laba bilood ayaan ijaarkiisa sii baxshay ee u kaadi intii lacagta aan ka soo ceshanaayo, markaas fiiq aad tiriye fufuji haddii aad rabtid


Monday 23 May 2011

JOKE OF THE WEEK/WITZ DER WOCHE


Xaaskaakii igaar bay ku dhashay
Nin reer waqooyi ah aya xamar yimid dabadeed wuxu guursaday gabar reer muqdishu ah. Maalin maalmaha ka mid ah aya asagoo shaqo ku maqan xaaskiisi umushay oo wiil ku dhashay isbitaalka. Markii u shaqada ka yimid aya waxaa lagu salaamay "ar wax ma ogtahay", naagtaadii igaarey dhashay ee orod u tag. Intuu aamusay ayu markiiba baxay asagoo yaaban. Horta waa u fahmay in xaaskiisi umushay lakin wuxu la yaabay igaarku waxa u yahay, intii usan isbitaalka aadin ayu wuxu sii maray mid saaxiibkiis, ah oo Xamar wax badan uga soo horeyey.
Markii u saaxiibkiis u tagey ayu ku yiri “saxib xaaskeygii way umushay lakin wax aan garan wayey oo igaar la igu sheegay bay umushay, ee igaarku waa maxay adaa wadanka iga soo horeeye”? Saaxiibkii intu naxay ayu ku yiri, “wager iga wallo igaarka hadda kahor ayaan maqloo, waraabe kama yara”. Markaas ayu sii naxay oo ku yiri “saxib waraabe ayu dhalay la I oran maye waan tacabirayey bal cawa nooli ila raadi”. Markaasu weydiyey meesh u utacabirayo, markaas ayu ugu jawaabay, “dee caradii iyo Hargeysa”. Halkii ayu nooli la doondoonay, isla subixiina wuxu geeyey yoobsan oo baabuurta Hargeysa u socoto ka baxdo.
Markii ay sanado ka soo wareegtay ayey gabadhii siday u raadineysey oo u haybsaneysay loogu sheegay in u Hargeysa joogo, dabadeedna Hargeysa ayey tagtay. Asagoo Hargeysa iska jooga ayaa waxa lagu, “war gabadh reer xamar ah oo ku doondooneysa aya magalada joogta. Markaas ayu inta naxay yiri wager ma hadday waraabihi iga daba keentay, walle haddeyba igu darantahay waa Hargeysa oo dhan ha ku ogaato inaad waraabe dhashay. Halkaas ayu habennimadi Hargeysana ka tacabirey.

COL KU DHACYEY OO TUUGO KU CIDAMISAY (PART 7)

DOORASHADA MADAXWEYNAHA IYO GUDOMIYAHA BAARLAMAANKA

Horta waaba yaabe maxaa madaxda dawlad kasta oo la soo dhiso isu qabqabsadaan? Labadii sharif waa is hayan, waxayna isku hayaan waa kusriga iyo dhaqaalle aad u farabadan oo aan lagula xisaabtameyn, sida ay doonaana ka yeeli karaan.
Waxaa dadka lagu qaldayaa in doorasho dhacayso, lakin wax doorasho la yirah ma jiraan ee gollaha barlaamaanku sheegga 500 ka kooban ayaa la kala gadanayaa, kii lacag bata aya la dooranayaa. Lacag la’aani ma jirto oo wad maqleyseen ninka xaafiiska rai’sulwasaaraha u qaabilsan dhaqaallaha oo la yirah Abdirisaq Xaaji fartaag inu qirtay in lacag ka badan 300 oo million oo dollar ay maqantahay. Lacagta la yiri way maqantahy waa lacag ku fillan mushaarka dawlada oo dhan muddo saddex sanno ah. Waxaan la yaabanahay sabata u waqtigaan u leeyahay lacag tiradaas leh ayaa maqan madama u xafiiskaas joogay muddo laba sanno ka badan, oo mar hore u sheegi waayey. Hawshaasi waxay u egtahay garabootan iyo meel cariirsi.

Waxaa muuqata in ummada degen kunfurta Soomaaliya ay tahay ummad dhinac kasta ka goblanytay, aqligii bay ka goblantay, oo taladii bay ka goblantay oo garashadii bay ka goblantay, oo diintii bay ka goblantay, oo dareenkii bay ka goblantay oo hogaankii bay ka goblantay, oo xishoodkii bay ka goblantay, oo dhaqankii bay ka goblantay, oo aqoonti bay ka goblantay,waa ummad mid mid dhaama aan la arag. Maxa loo waayeyay mid maatadaan tabaaleysan ee saddexda sanno geedaha hoosttoda ku baaba’day ka naxa.
Somalidu waxay ku mahmaahdaa “hal nin gurani dheelmay dhana uma fayooba”. Ummadii waxaa ku dhex dagaalamay Qolooyin ma naxayaal ah oo xabada aan u meeldeyeen oo aan kala jecleyn waxay ku dhacayso iyo wax kale. Weli ma maqlin wax leh waan ka xunnahay ama raligelinaya ama xisaabinaya ama wax macaweyno ah u geynaya.
Waxaan idin leeyahay koley yeelimeysaane dadka xabada ka joojiya oo u ogolaada in ay noolaadan, meeshana u baneeya dadkii wax qaban laha.

Kaga sii darane kuwii qurba joogta ahaa ee badbaaday aya maantay mid kasta sameystay wax la yirah state iyo land oo qarash ku bixinaya si u mid walba warlord u noqdo oo addis ababa u socdaa. Wallan taas meel lagu gaareyn qaranna lagu dhiseyn, aqqoonsiga caalamka idin siyana waxaa idinkaga fican adinkoo shacabkiina aqoonsi ka hela. Waxaa loo bahanyahay in la fahmo in dadka iyo dalka baaba’aya ay somaali yihin, waanna dadkeeni iyo dalkeeni.

 Halkaan ka aqriso lacagta la dhacay.
“UMMADYAHAY QABIILKIYO QARANNIMADU WAA LABA, AAN ISQAADI KARINOO WELIGOOD ISQABANEYN.”
ALLOW CULUMADA CILMIGII NOOGU SOO CELI, ALLOW DALKA NABADII NOOGU SOO CELI,
ALLOW UBADKA EDEBTII NOOGU SOO CELI, ALLOW DUMARKA XISHOODKII NOOGU SOO CELI,
ALLOW ODAYAASHA TALADDII NOOGU SOO CELI, ALLOW UMMADA AAMINAADDII NOOGU SOO CELI,
ALLOW CULUMADA DACADII NOOGU SOO CELI, ALLOW MADAX DAACADA DADKAN U SOO DIR.
Allow shacabkeena dhiigii iyo dhiranaantii iyo kartidiiba noogu soo celi.
DOQONTU XARKIHII LAGU XIRXIRI LAHAA AYADAA XUSULADA KU SIDATA.
Waa socotaa …La soco qaybta asbuuca so socda: “col ku dhacyey oo tuugo ku cidamisay….
Soo booqo blogs ka: don’t forget to rate it

Wa billahi towfiiq
Waa Qalinkii Eng. Ahmedgurey W. Abtidon
Contact:           ahmed.abtidon@gmail.com